29 października 2022 w ramach realizacji zadania pt. Śladem "UNESCO" odbyła się nasza wycieczka rowerowa po Geoparku Łuk Mużakowa.
Punktem startowym był plac przy Miejskim Ośrodku Kultury w Łęknicy. Tutaj też przewodnik mużakowski – Krzysztof Malara rozpoczął swoją opowieść. Na początek opowiedział o parku – Park Mużakowski jest jednym z najpiękniejszych przykładów założenia ogrodowego na skalę całej Europy. Położony na terenie Polski i Niemiec zajmuje ponad 720 ha. Powstanie parku zawdzięczamy postaci Hermanna von Pückler–Muskau żyjącego w latach 1785–1871. Był niemieckim arystokratą, podróżnikiem i architektem, nazywanym przez niektórych szalonym księciem. To właśnie on w latach 1815–1845 utworzył rozległy park angielski imponujący swą wielkością i różnorodnością. W 2004r. park został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Polska strona parku została uznana za Pomnik Historii. Malowniczo wijące się ścieżki zachęcają do wędrówek i przejażdżek rowerowych. W parku oprócz różnorodności przyrody możemy również podziwiać część rezydencjonalną z zabudowaniami m.in. Nowego i Starego Zamku, Folwarku Zamkowego, Domu Kawalerskiego czy Oranżerii. Wszystkie te budynki znajdują się po niemieckiej stronie parku. Następnie krótko przedstawił historię „Belwederu”. Powstanie tego ciekawego budynku związane jest z historią rodziny Urbianz. Eduard Urbianz w 1898r., w dzisiejszej Łęknicy, uruchomił hutę szkła i to prawdopodobnie za sprawą jego syna Oskara w 1925r. wzniesiono tzw. Belweder. Ciekawe jest to, że łączy on w sobie cechy architektoniczne klasycyzmu i secesji. Był własnością rodziny do końca II wojny światowej. Później stał się siedzibą zakładowego klubu ówczesnej huty szkła, a od 1992r. należy do miasta i działa jako dom kultury. Przy budynku znajduje się zabytkowy „Park Belwederski”, który stanowił część założenia parkowego Hermanna von Pückler–Muskau. Po krótkiej opowieści ruszyliśmy dawnym mostem kolejowym w kierunku Parku. Na moście zrobiliśmy krótką przerwę – Łukowy most kolejowy na Nysie Łużyckiej, łączący dziś Łęknicę i Bad Muskau, powstał w 1907r. Mierzy 186,4 m długości, posiada wiele przęseł, podpór i żelbetonowe przyczółki. W czasach świetności był ważnym punktem w sieci linii kolejowych regionu. Unikatowa była jazda po łuku skierowanym na południowy–zachód – most łączył trakty dochodzące do rzeki z różnych kierunków, które wzajemnie tworzyły kąt prosty. Zniszczony w czasie II wojny światowej, mimo że odremontowany w 1954r. nigdy nie był już regularnie użytkowany – występował tu głównie niewielki ruch towarowy. Dzięki transgranicznemu projektowi „Przygoda z Nysą” został zrewitalizowany i przystosowany do ruchu pieszo–rowerowego. Jest miejscem spacerów i spotkań mieszkańców Łęknicy, a także doskonałym punktem odpoczynku dla turystów. Pierwszy przystanek w Parku Mużakowskim zrobiliśmy pod Nowym Zamkiem, który powstał w XVI wieku, w stylu renesansowym. Przebudowy dokonane w latach 1862-1866 nadały mu neorenesansowy wygląd. Podczas wojny uległ zniszczeniu i dopiero w roku 1995 rozpoczęto prace renowacyjne, które zostały zakończone w 2011 roku. W Zamku można zobaczyć wystawę poświęconą życiu i twórczości założyciela parku, a z wieży podziwiać park otaczający zamek a także Łęknicę i Mużaków. Następnie udaliśmy się na przykościelny malutki cmentarz, gdzie znajduje się grób Machbuby. Kim była Machbuba? Książe Pückler podczas podróży po Oriencie, na targu niewolników, kupił młodziutką, abisyńską niewolnicę. Nazywał ją Ajiamé Machbuba. Pückler dbał o jej wykształcenie – znała język włoski, posiadała maniery prawdziwej damy. Podróżowali wspólnie, docierając wreszcie do Wiednia… wszędzie gdzie się pojawiali wywoływali wielki skandal. Już w trakcie podróży, nieprzyzwyczajona do panującego w Europie klimatu, zaczęła chorować. Po przybyciu do Muskau jej stan zdrowia bardzo się pogorszył. Do tego jeszcze książę ją opuścił… Wyjechał do swojej byłej żony Lucie a do niej wysyłał jedynie czekoladki i listy – każdy zaczynając słowami „Cara mia Machbuba", czyli „moja kochana Machbubo". Dziewczyna zmarła… Mieszkańcy miasteczka pochowali ją na jednym z cmentarzy w Muskau. Pückler podobno nie mógł sobie wybaczyć, że nie było go przy niej, gdy ukochana go potrzebowała. Przybył do Muskau i podczas pełni księżyca płakał nad grobem kochanki... ponoć jej serce pochował w spokojnym, pięknym miejscu w parku. Stamtąd przejechaliśmy na Most Podwójny, przekroczyliśmy Nysę Łużycką i znaleźliśmy się w Polsce. Zwiedzanie tej części parku rozpoczęliśmy od Kamienia Pucklera, który historycznie był postawiony przez rodzinę von Arnim dla upamiętnienia twórcy parku. Kolejnym punktem naszej wycieczki było Mauzoleum, które powstało wg projektu berlińskiego architekta Juliusa Carla Raschdorffa w miejscu planowanej przez Pücklera kaplicy grobowej. Zbudował ją Traugott von Arnim dla swojej zmarłej żony Laury. Mauzoleum przetrwało czasy wojenne, dziś niestety nie ma już po nim śladu – jedyną pamiątką jest krzyż postawiony w jego miejscu. Z tarasu rozciąga się przepiękny widok na park – w oddali widać Nowy Zamek. Stamtąd ruszyliśmy w kierunku Wiaduktu, którego prace remontowe zostały zakończone w 2019 roku. Wiadukt w takiej postaci zawdzięczamy kolejnemu właścicielowi dóbr mużakowskich – księciu Fryderykowi Niderlandzkiemu. Koszty realizacji projektu, podróże oraz wystawne życie doprowadziły Hermanna do kryzysu finansowego i sprzedaży majątku. Za czasów Pücklera wszystkie mosty i wiadukty parkowe były drewniane, dopiero Fryderyk Niderlandzki sukcesywnie zastępował je budowlami murowanymi. Zatrzymaliśmy się też na chwilę przy bramie wiodącej na historyczną szkółkę – sad, w którym można odnaleźć wiele starych odmian jabłoni. Z Parku Mużakowskiego przejechaliśmy na ścieżkę geoturystyczną „Dawna Kopalnia Babina”, która została utworzona na terenie Geoparku Łuk Mużakowa, który od 2015 roku posiada rangę Światowego Geoparku UNESCO. Ścieżka znalazła się także wśród „7 Nowych Cudów Polski" National Geographic Traveler. Jest rajem dla geologów i przyrodników, a także stanowi ogromną atrakcję turystyczną naszego regionu. Kiedyś były to tereny bogate w pokłady węgla brunatnego i iłów ceramicznych, dziś zachwycają swoją różnorodnością – kolorowymi jeziorkami, wydmami, gizerami oraz ciekawymi formami erozyjnymi. Na ścieżce obraliśmy kierunek na wieżę widokową, która góruje nad zbiornikiem „Afryka”. Wieża ma dwa tarasy widokowe – na 14 i 24 metrze, które oczywiście stały się naszym celem. Na górze cieszyliśmy się przepięknym widokiem na całą „Afrykę” i okolicę. Z wieży ruszyliśmy zobaczyć formy erozyjne, źródełka oraz wielobarwne jeziorka… i dalej ścieżką jechaliśmy w kierunku Łęknicy. Tam, na chwilę, zatrzymaliśmy się jeszcze przy budynku dawnej stolarni, w której działa Centrum Kulturalno-Edukacyjnego Światowego Geoparku UNESCO Łuk Mużakowa. Stamtąd ruszyliśmy już pod MOK, gdzie czekał na nas poczęstunek. Na zakończenie naszej wycieczki przeprowadziliśmy quiz z nagrodami, który dotyczył przejechanej trasy oraz innych walorów kulturowo-przyrodniczych województwa lubuskiego. Wszyscy znakomicie odpowiadali na wylosowane pytania, co oznacza, że dobrze słuchali naszego przewodnika i dobrze znają nasze województwo. Bardzo dziękujemy wszystkim uczestnikom za udział w naszej wycieczce. Wspólnie spędzony czas sprawił nam wiele radości.
Zapraszamy do obejrzenia FOTORELACJI :)
Wycieczka rowerowa realizowana była w ramach zadania pt. Śladem "UNESCO" współfinansowanego ze środków Województwa Lubuskiego w ramach zadania „Lubuskie Obywatelskie Inicjatywy Młodzieżowe”.
